Yağmurun sokaklara hafifçe düşmesiyle birlikte, Tori ve Lokita’nın adımları, zorlu bir geçmişin yükünü taşıyordu. Batı Afrika’nın sıcak topraklarından uzakta, içlerindeki hüzün, yağmurun ince dokunuşlarıyla birleşerek sokakları yıkıyordu. Tori’nin yaşlı gözleri, hayatın zorluklarını anlatırken, Lokita’nın omuzları, beklenmedik bir yük altında eziliyordu. Ancak, birbirlerine sıkı sıkıya kenetlenmişlerdi. Her adım, onları daha da yakınlaştırıyor ve kardeşlik bağlarını daha da güçlendiriyordu. Liege’in sokaklarında, hayata sıkı sıkıya tutunmuş iki kardeş vardı artık. Geleceğe dair umutları, içlerindeki hüznü aydınlatıyordu. Çünkü artık biliyorlardı ki, birlikte olduklarında, hayat ne getirirse getirsin, üstesinden gelebileceklerdi. Onlar için, her zorluk birlikte aşılacak yeni bir engeldi.